اسراف و روزی

ممکن است بپرسید: خداوند متکفّل روزی بندگان خویش است، که در این صورت اسراف و عدم آن، چه تأثیری در گرسنگی و یا سیری انسانها خواهد داشت.

در پاسخ می گوییم: خداوند عهده دار تأمین نیازمندی های موجودات روزی خوار خود، از جمله انسان گردیده است، بدین سبب طبیعت و زمین را مخزن تأمین موادّ غذایی و امکانات زندگی قرار داده و راه های استفاده و بهره وری از آن را به مخلوقات خویش آموخته، از این طریق هر موجودی را به سوی تأمین نیازمندی های خویش رهبری می کند؛ امّا در خصوص انسان این تعهّد را در مجموعه نظام تکوین و تشریع به انجام می رساند.

به عبارت دیگر، خداوند متعهد شده تا روزی رسان تمامی افراد بشر باشد و آن را ازطریق سه اصل اساسی تضمین فرموده است:.

1. با به ودیعت گذاردن منابع بی شمار مواد حیاتی در دل طبیعت و قابلیت بخشیدن تسخیر و بهره وری از آن.

2. دادن نیروی فکری و جسمی و قوّه اراده به انسان برای تسخیر و استفاده از این منابع.

3. با ملزم نمودن او برای ایجاد جامعه ای سالم با روابط اجتماعى، اخلاقی و اقتصادی عادلانه به گونه ای که از ضایع شدن حق انسانی به دست انسانی دیگر جلوگیری به عمل آید تا نعمت های خدادادی به وسیله گروهی به زیان گروهی دیگر نابود نشود.

پس در حقیقت مالی که به دست جامعه و یا انسان اسراف پیشه به نابودی کشیده می شود، حقّ انسان های گرسنه و درمانده ای است که به گروهی ناپرهیزگار آن را پایمال می کنند.